Mini-bieżnik

Ta-dam! Udało mi się skończyć mini bieżnik. Mini, bo mierzy sobie zaledwie 19 na 56 cm. Okazał się jednak bardzo pracochłonny, więc czuję się, jakbym zrobiła obrus o powierzchni hektara ;)

Wszystko zaczęło się od wzoru autorstwa Sherri Welch, który bardzo mi się spodobał i który koniecznie chciałam wypróbować. Zachwyciła mnie prostota i filigranowość kwadracików, które zobaczyłam na zdjęciach. Postanowiłam zrobić z nich niewielki bieżnik. Wprawdzie pomału zaczyna mi brakować powierzchni płaskich, które mogłabym ozdabiać moimi szydełkowymi dziełami, ale uznałam, że jedna szafka jest trochę łysawa (bo leżą na niej tylko dwie serwetki) i przyda jej się jakaś narzutka. Tak wygląda w nowym ubranku:

Żeby za bardzo nie nudzić się przy dzierganiu, postanowiłam robić kwadraciki w różnych kolorach. Wybrałam kilka odcieni żółtego, zielonego, pomarańczowego i brązowego, przez co bieżnik wyszedł bardzo jesienny.

Gotowe elementy połączyłam w najłatwiejszy dla mnie sposób, czyli zszyłam na okrętkę. Użyłam do tego przezroczystej, żyłkowej nici, dzięki czemu szew jest praktycznie niewidoczny.

Przed zszywaniem musiałam zblokować kwadraty, bo wychodziły bardzo nieregularne i zawijały im się brzegi. Miałam nadzieję, że to jedyny kłopot przy tej robótce, ale prawdziwe schody zaczęły się po zszyciu, w trakcie krochmalenia. Namoczony bieżnik bardzo mocno się zdeformował, ponieważ poszczególne kwadraty były robione z różnych nici, które minimalnie różnią się grubością. Chociaż przy blokowaniu bez problemu udawało mi się je naciągnąć do jednakowego rozmiaru, podczas krochmalenia różnice już nie były minimalne - okazało się, że żółte kwadraty są malutkie, a brązowe duże, i bieżnik w jednych miejscach jest paskudnie ściągnięty, a w innych okropnie pofałdowany. Uzbroiłam się w szpilki i zaczęłam walczyć. Efekt starcia nie jest doskonały, bo brzegi wyszły trochę nierówne, ale wierzcie mi - nie było łatwo ;)