Wspólne dzierganie i czytanie - 16

Dziś środa, a więc dziergamy i czytamy u Maknety.

Dzierganie nie idzie mi ostatnio zbyt dobrze. Wszystko wskazuje na to, że moja dziewiarska wena zapadła w sen zimowy. Bez większego przekonania szydełkuję serwetki, i choć pomysłów na większe projekty mi nie brakuje, to brak mi chęci do realizowania któregokolwiek z nich. Nie zamierzam się zmuszać, bo efekt takiej pracy "na siłę" nigdy nie jest dobry. A zatem - serwetki. Być może aż do wiosny.

Jeśli chodzi o czytanie, to jestem świeżo po lekturze książki Kjersti Annesdatter Skomsvold "Im szybciej idę, tym jestem mniejsza". Autorka kupiła mnie tym tytułem i capnęłam książkę nie interesując się, o czym ona w zasadzie jest. A jest o Mathei - starej i samotnej kobiecie, która dużo myśli o tym, co wkrótce ją czeka, czyli o śmierci. Mathea przez całe swoje życie była niewidzialna dla innych, poza mężem nie miała nikogo, i jakoś tak wyszło, że nie zrobiła nic, dzięki czemu mogłaby być zapamiętana. Teraz, w dość ekscentryczny i nieporadny sposób próbuje zostawić po sobie jakiś ślad. Książka jest pisana z humorem, więc - mimo że jest potwornie smutna - ma się wrażenie, że czyta się coś zabawnego. Stylem przypomina mi prozę Erlenda Loe, który tak jak Skomsvold jest Norwegiem - obydwoje piszą trochę niepoważnie o śmiertelnie poważnych sprawach.
Książka, prócz tego, że opowiada o starości i śmierci, jest też o miłości - takiej zupełnie zwykłej i trochę kulawej, która łączyła Matheę i jej męża, a wyrażającej się na przykład w tym, że Mathea ciągle robiła na drutach opaski, żeby mężowi nie marzły odstające uszy.
Warto tę książkę przeczytać, ale uprzedzam - najpierw będziecie bardzo się śmiać, a potem trochę płakać.

zabawa u Maknety